عمل جراحی دئودنال سوئیچ یا بای پس روده در معنای ساده تلفیقی از عمل بای پس معده و اسلیو معده است. در این شیوه عمل جراحی هم از حجم معده کاسته می شود و هم اغلب طول روده به غیر از 1 تا 1 و نیم متر بخش انتهایی آن میانبر میزند. در نتیجه مانع جذب مواد غذایی توسط قسمت اعظم روده می شود.
گرچه این جراحی شیوه ای کارآمد و خوب برای کم کردن وزن و درمان خطرات و مشکلاتی مثل دیابت است، ولی به علت دشواری های مرتبط با عدم جذب مواد غذایی و کاهش جذب پروتئین و ویتامین ها، می بایست در طولانی مدت به صورت مداوم از مکمل های غذایی و داروهای گوناگونی برای جبران آن ها استفاده نمود.
این نوع عمل جراحی مختص کسانی است که از چاقی مفرط رنج می برند و BMI (شاخص توده بدنی) ۵۰ یا بیشتر دارند و با مشکلات زیاد سلامتی مواجه هستند، توصیه می شود. همچنین امکان دارد بعضی از پزشکان جراح این عمل جراحی را برای کسانی که BMI (شاخص توده بدنی) بیشتر از ۳۵ دارند نیز انجام بدهند. اما بهتر است به خاطر بسپارید که عمل های جراحی چاقی هرگز یک راه حل فوری برای رفع مشکل وزن شخص نیست. فعالیت ورزشی منظم و برنامه غذایی سالم به مراجعین کمک می کند که پس از جراحی، کاهش وزن بهتری داشته باشند.
دئودنال سوئیچ عملی است که در آن پزشک جراح حدود ۷۰ % حجم معده را به قسمت ابتدایی روده که با عنوان دئودنوم(duodenum) شناخته می شود، متصل خواهد کرد. به طور کلی هدف نهایی این عمل جراحی، کاهش جذب کلی چربی و کاهش مدت جذب کالری در روده کوچک است. با انجام این عمل اصولا، مراجعین فقط ۲۰ % چربی را که استفاده می کنند جذب می کنند. پس از عمل جراحی دئودنال سوئیچ، مراجعین بیشتر احساس سیری می کنند و به تدریج کاهش وزن خواهند داشت.
به طور معمول در تمامی عمل های جراحی لاغری برای کاهش وزن ، عوارض یا خطرات مشترکی وجود دارد که می توانند در عمل جراحی دئودنال سوئیچ نیز رخ دهند. سنگ کیسه صفرا، کمخونی، امکان ایجاد عفونت در محل برش، پوکی استخوان، ایجاد آمبولی ریوی، امکان گیر افتادن چربی، هوا، لخته خون و … در شش ها و عروق آن، سندروم دامپینگ (ایجاد حالت تهوع، ضعف، اسهال به علت کمبود پروتئین،ویتامین ها، چربی و آهن) از مشکلاتی هستند که امکان دارد پس از جراحی رخ دهند.